Jeugdtrauma
Narcistisch misbruik, jeugdtrauma, heb ik een jeugdtrauma? hoe kun je het herkennen? vroegkinderlijke chronische traumatisering

JEUGDTRAUMA
Narcistisch Misbruik, hoe kun je het herkennen?
Narcistisch misbruik in kinderjaren en hoe dat in relatie staat
tot later narcistisch misbruik door partner

Heb ik een Jeugdtrauma?
Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering

Een goed functionerend gezin wordt geleid door goed functionerende ouders en dat houdt niet op als de kinderen volwassen zijn.

JEUGDTRAUMA 
GROTE IMPACT GROTE GEVOLGEN

Wat speelt zich af in het kind dat enerzijds door zijn ouders vernederd en veracht wordt en aan de andere kant verplicht is de persoon die hem dat aandoet te respecteren, lief te hebben en zijn pijn onder geen beding te uiten?

Het idealiseert de agressor. Het doet alles om de liefde van de ouders te blijven krijgen. Het ondergaat de vernedering en verachting gelaten. 

Het blijft gehoorzaam, zonder vragen, het blijft dankbaar, onderworpen aan de grillen en het humeur. Het moet de vernederingen en onrechtvaardigheden aanvaarden.


Wat doet dit met een kinderziel?


Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering, ookwel jeugdtrauma genoemd, maakt een onuitwisbare indruk op het kind. 

Deze indruk wordt verdrongen naar het lichaam en wordt daar opgeslagen als herinnering aan het trauma. 

Liegen is vaak een enige mogelijkheid om met een dergelijke ouder te leven en een restant van eigenwaarde te behouden. Niet liegen is dus de waarheid verstellen en dat betekent staf.

Wanneer je als kind te maken hebt gehad met EMOTIONEEL NIET BESCHIKBARE OUDERS en zij gebruikten MACHT en STRAF om jou op te voeden, dan heeft dat een grote impact op jou en jouw ontwikkeling gehad.

Soms weet je helemaal niet dat je te maken hebt gehad met een dergelijke opvoeding, omdat je opgroeide in de veronderstelling dat dit "gewoon" was.  Je ouders vonden het in ieder geval zeker heel "gewoon", omdat zij ook op deze manier zijn grootgebracht. 

Van generatie op generatie wordt deze manier van opvoeden, ook wel  ZWARTE PEDAGOGIEK genoemd, doorgeven aan de volgende generatie. 

Totdat je er op een dag achter komt dat het echt niet normaal was dat je als kind zo liefdeloos behandeld werd en word je je bewust van het feit dat je al die tijd met een onbewust trauma hebt rondgelopen. 

En soms weet je het maar al te goed. Maar waar moest je heen? Bij wie was je veilig? Had je een HELPENDE GETUIGE? Dan kon je je daar misschien wat veilig voelen. Een oma, een tante, een leraar..... 

Door deze manier van opvoeden werd je zelfvertrouwen, je eigenwaarde en je gevoel van veiligheid enorm beschadigd. Een gebroken identiteit. 

Je dacht misschien ook stellig dat jij de oorzaak was, dat het aan jou lag dat iemand zo tegen je deed. Je dacht: Het ligt aan mij, IK BEN NIET OKÉ (dus ik snap wel dat iemand zo tegen me doet). 

Daarmee hield je de hand boven het hoofd van je ouder(s) uit angst om te worden verstoten.

Narcistisch misbruik is zo subtiel en zo ongrijpbaar. Het leidt tot psychisch trauma waarvan je je vaak niet bewust bent. Het enige wat je kon doen was alle gevoelens van vernedering, frustratie, boosheid en verdriet verdringen en diep wegstoppen om te overleven.

Je lijf is echter je grootste geheugen en elke ervaring is daar opgeslagen om op een later moment verwerkt te worden. 

Zolang een trauma niet in het bewustzijn komt, maar wel in het lichaam zit, kun je allerlei klachten krijgen, zowel lichamelijk als geestelijk.

Heftige belevenissen van de kindertijd blijven vaak in het duister. En in dat duister ligt de sleutel tot beter inzicht in het hele latere leven. 

Inzicht in de keuzes die je maakt in het heden, zoals studiekeuze, keuze van beroep, partner en de keuze van vriendschappen. Deze keuzes en voorkeuren vinden hun oorsprong in jouw jeugd. 


WAAR ZIT JE MEE?

WAAR LOOP JE TEGENAAN?


JEUGDTRAUMA: WELKE SOORTEN ZIJN ER?
EMOTIONEEL | PSYCHISCH | FYSIEK | SEKSUEEL TRAUMA

1. Emotionele verwaarlozing. Denk hierbij aan: niet de liefde en aandacht krijgen van je ouders die je als kind nodig had, of het gevoel thuis niet welkom te zijn. 

2. Psychische mishandeling. Achtergesteld worden (Zwarte Schaap) ten opzichte van je broers of zussen.

3. Fysieke mishandeling. Geschopt, geslagen, vastgebonden worden, opgesloten, etc.

4. Seksuele mishandeling. Misbruikt worden, of gedwongen worden tot het uitvoeren van seksuele handelingen. 

-GEVOLGEN VAN JEUGDTRAUMA

  • ANGST
  • DEPRESSIE
  • BURN-OUT
  • EETPROBLEMEN
  • VERSLAVINGS-PROBLEMATIEK
  • EMOTIEREGULATIE-PROBLEMEN
  • DISSOCIATIE
  • EN ALLES WAT JIJ ZELF ERVAART ALS GEVOLGEN VAN JOUW JEUGD



HOE WEET JE OF JE EEN JEUGDTRAUMA HEBT?

DIT ZIJN DE SIGNALEN:

 1. Bang om verlaten te worden
 2. Bang om je te binden
 3. Schuld en schaamte voelen
 4. Veel piekeren
 5. Je angstig voelen | angst | fobie | paniekaanval
 6. Bang om je emoties te uiten
 7. Moeite met grenzen aangeven
 8. Grote Innerlijke Criticus
 9. Meer op de ander gericht dan op jezelf
10.Moeite met zelfwaardering, je voelt je vaak minderwaardig
11. Niet durven zeggen wat je denkt en vindt
12. Sombere gevoelens, depressief
13. Eetbuien, verslaving
14. Ruzie vermijden of juist veel ruzie maken
15. Ineens uit je slof schieten of zelfs ontploffen
16. Overal sorry over zeggen
17. Altijd afgewezen voelen/worden in werk of relaties
18. Moeilijk relaties aangaan of kunnen onderhouden
19. Burn-out | Pleaser
20. Psychische en/of lichamelijke klachten

Lees meer over Narcisme
WELKE ROL NAM JE AAN?

Wanneer er binnen het gezin waar je opgroeide geen gelijkwaardigheid tussen je ouders was, door bijvoorbeeld een dominante vader en een ongelukkige moeder, voelde je dat intuïtief aan. Al heel jong heb je dan een bepaalde rol op je genomen, die je vandaag de dag nog steeds vervult.

Als kind voelde je intuïtief aan wat je moest doen om je vader kalm te houden en je moeder gelukkig te maken en de "liefde" van je ouders te krijgen. Zo nam je bijvoorbeeld de rol aan van trooster, clown, luisteraar, helper, raadgever, steunpilaar, vredestichter, advocaat, 

Uiteindelijk werd je zo goed in die rol, dat je daarvan je werk hebt gemaakt en dit vandaag de dag je identiteit is geworden.

Deze rol gaat in je latere leven echter tegen je werken, omdat deze rol maar een deel is van wie je WERKELIJK BENT. Deze rol was nodig om "liefde" te krijgen, of omdat er dan geen ruzie was. 

Wanneer je maar doorgaat en doorgaat om jezelf in die rol te houden, raak je uiteindelijk burn-out. Omdat je hele systeem zegt dat je eigenlijk veel meer bent dan die ene rol.

Als kind kreeg je zogenaamde "liefde" en "erkenning" in deze rol, maar in je latere leven gaan partner, collega's, vrienden jou deze erkenning niet meer geven. Eerst wel, als je je partner net hebt leren kennen, vindt deze jouw rol nog heel erg fijn, maar later wordt het gewoon en krijg je deze erkenning niet meer.

Je collega's prijzen jou om je gedrevenheid en je doorzettingsvermogen, maar op een dag is dat vanzelfsprekend en krijg je geen erkenning meer. Je gaat nog meer geven, nog meer in je rol, maar erkenning krijg je niet. 

Op een dag denk je: "Waar doe ik het allemaal voor? ik krijg er niets voor terug!".

Teken eens een aantal petten (of gewoon rondjes)
Schrijf in elke pet een rol die je hebt
Zet een + bij alle rollen waar je energie van krijgt
Zet een – bij de rollen waar je stress bij ervaart

Wat heb je ontdekt? Zijn er rollen bij die jij vervult, waarbij je erkenning van anderen wilt?

Lees meer over burn-out
DESTRUCTIEVE COPING
STRATEGIE

Van sommige copingstrategieën is direct duidelijk dat ze destructief van aard zijn.

Zoals bijvoorbeeld (verbale of fysieke) agressie tegen anderen, het beschadigen van jezelf of vluchten in verslavingen. 

Een kind dat geen respect heeft gekregen kan geen zelfrespect ontwikkelen en gaat zelfvernietigend gedrag vertonen.

Wat het kind is aangedaan herhaalt het naar zichzelf, naar de eigen kinderen en soms ook naar anderen.


EETPROBLEMEN
ZELFBESCHADIGING
VERSLAVINGEN

Veel van mijn cliënten zijn zich er niet bewust van dat ze als kind traumatische ervaringen hebben meegemaakt en hun verslaving, eetprobleem of zelfbeschadiging deze onderliggende pijnlijke ervaringen bedekt.

Een verslaving (of ander zelfvernietigend gedrag) is een manier om deze pijn niet te hoeven voelen. De verslaving wordt in stand gehouden door het NIET AANGAAN van de PIJN. 

Emoties en gevoelens waar je niet goed mee om hebt weten te gaan als kind, omdat je daarmee bij niemand terecht kon en ook nooit hebt geleerd met gevoelens om te gaan, willen zo snel mogelijk weer worden weggestopt. En dat is begrijpelijk!


HOE VERDRING(K) JE GEVOELENS EN EMOTIES?

Onder meer door naar middelen te grijpen die deze gevoelens en emoties tot zwijgen brengen, zodat je je niet machteloos voelt. De belangrijkste vragen worden echter aan cliënten nooit gesteld omdat de meeste coaches en therapeuten zich richten op de verslaving zelf in plaats op de cliënt. Ze stellen regels op en zeggen dat de cliënt na de begeleiding nooit meer zal mogen drinken, omdat de verslaving anders weer terug zal zijn.

MAAR DAN IS HET PROBLEEM TOCH NIET AANGEPAKT?

Klopt. Het probleem is niet aangepakt, de angel is er niet uitgehaald en dus blijft de verslaving bestaan. Mijn begeleiding is anders. Ik heb al vele malen gezien dat cliënten na een intensief traject gewoon een biertje of wijntje kunnen drinken, zoals "gezonde" mensen dat kunnen doen en niet meer verslaafd zijn. Want ik haal de angel eruit.

Net als bij eetproblemen richt ik mij niet op eten of niet eten, nee, ik richt mij op mijn cliënt en het onderliggende probleem. Daarvoor moet je wel bereid zijn om in de spiegel te kijken. 

Dat lijkt eng en confronterend. Het is eerder kwetsbaar. Maar wanneer je in alle veiligheid naar jezelf en de relatie met jezelf kunt kijken en naar het ontstaan daarvan, wie en wat daar invloed op heeft gehad, dan is dat juist helend.


Wanneer je je persoonlijke waarheid gaat ontdekken ontdek je tegelijkertijd je nieuwe vrijheid. 

Je kunt je verleden niet veranderen, maar je kunt wel jezelf veranderen, jezelf repareren, je verloren integriteit heroveren.

Dat kan door de in het lichaam opgeslagen kennis van wat vroeger is gebeurd nader te bekijken en deze dichter bij het bewustzijn te brengen. 

Dat is de enige weg die ons de mogelijkheid zal bieden eindelijk de onzichtbare en toch zo wrede gevangenis van de kindertijd te verlaten.

en onszelf te transformeren van onbewust slachtoffer van het verleden in een verantwoordelijk mens die zijn geschiedenis kent en ermee leeft.

Share by: