Je hebt misschien wel eens horen zeggen: lichaam en geest zijn één
en met elkaar verbonden. Dat is zeker waar. Wat zich in je bovenkamer afspeelt, uit zich in je lichaam.
Wanneer lichaam en geest niet meer met elkaar verbonden zijn, dan ben je het gevoel met jezelf kwijt.
Stel je lichaam maar eens voor als een zandloper.
Aan de ene kant een bol en aan de andere kant een bol en in het midden een smalle opening.
Deze smalle opening staat symbool voor je nek, je keel, je luchtpijp, je stembanden, je mond.
Wanneer deze smalle opening verstopt raakt, stroomt er niets meer door de zandloper.
Alles blijft aan één kant.
Pas wanneer de smalle opening vrij gemaakt wordt, gaat het weer stromen.
MIND BODY SOUL
Het is belangrijk om in verbinding te zijn met je lichaam en met je gevoelens omdat die signalen kunnen geven over hoe het met je gaat. Je
gevoelens en emoties zijn een kompas en geven de richting aan.
Wanneer je uit je hoofd en in je gevoel gaat, in verbinding bent met je lichaam, je gevoelens, je emoties en dat wat je gewaar wordt in je lijf, dan zou je kunnen zeggen dat je één geheel
bent.
TRAUMA
Na een trauma
lijkt het of je alleen nog in je hoofd aanwezig bent. Je lichaam heeft allerlei gevoelens, maar die zijn vaak zo overweldigend
dat je daar liever niet wilt zijn met je bewustzijn.
Wanneer je in je lichaam bent, voel je je angstig. Een strategie om te overleven, om nog enigszins te kunnen functioneren en dat vreselijke gevoel niet te hoeven voelen is in je hoofd
te zijn.
SEKSUEEL MISBRUIK
Ik hoor cliënten die te maken hebben gehad met seksueel misbruik
ook altijd zeggen dat ze alleen nog in hun hoofd aanwezig zijn en dat ze afgesloten zijn van hun lichaam, hun emoties en gevoelens.
Ze voelen zichzelf altijd "vlak". En zeggen: "Daar beneden is één zwart gat"
Alsof het over iets anders gaat, alsof hun lichaam niet van henzelf
is.
IK BEN HET GEVOEL MET MIJN LICHAAM KWIJT
Een overlevingsstrategie
om deze overweldigende gevoelens hanteerbaar te maken is jezelf afsluiten voor deze gevoelens en emoties. Je hebt ze wel maar voelt ze niet.
Echter daardoor raak je het gevoel met je lichaam kwijt en daarmee de verbinding met jezelf.
JEUGDTRAUMA
Emotioneel niet beschikbare ouders
Wanneer het kind verboden wordt op zijn eigen manier te reageren op wat het voelt en ervaart, omdat de ouders zijn reacties niet verdragen en deze met behulp van blikken of andere opvoedkundige maatregelen verbieden,
dan zal het kind leren zwijgen en krijgt het problemen met het uiten van emoties.
Bij vroegkinderlijke traumatisering (jeugdtrauma) gebeurt het dat iemand niet in verbinding met zijn gevoel en emoties is.
Wanneer ouders jouw emoties niet begrepen
of wanneer emoties werden weggewuifd, gekleineerd, bestraft of wanneer er een cynische opmerking
over werd gemaakt, geeft dat een
verstoorde emotionele ontwikkeling en
emotionele blindheid.
Wanneer je als kind te maken kreeg met een emotioneel niet beschikbare ouder
dan heeft deze ouder jou ook niet geleerd te vertrouwen op wat je voelt, wat je ervaart.
Dan heb je niet leren vertrouwen op je gevoelens en durf je daarmee ook niet meer te vertrouwen op je intuïtie en raak je stuurloos.
MENTALISEREN
Het mentaliseren (snappen)
van je eigen emotionele beleving gaat niet als vanzelf.
Dat moet je leren
van je ouders.
Het is belangrijk dat ouders aandacht schenken
aan emoties van een kind en die ook expliciet benoemen.
Een kind dat op z'n knietjes valt wil getroost
worden. Als ouder neem je het kind op schoot en zeg je: "ach lieverd huil maar hoor, dat was ook zo erg schrikken en zoveel pijn aan je knie".
De meeste ouders doen dat als vanzelf, maar in sommige gezinnen wordt nauwelijks aandacht besteed aan het uiten van emoties.
Een emotioneel niet beschikbare ouder
zal zeggen als je valt: "Ow dat gaat wel weer over" of "nou niet zo huilen", of "nou stel je niet zo aan"....... of schonk er helemaal geen aandacht aan.
Wat leer
je dan als kind als je pijn hebt?
Ik moet me niet zo aanstellen, als ik iets voel is dat niet belangrijk. Daar luister ik niet naar. Dat sluit ik af.
Een narcistische moeder of vader kan soms zo gemeen tegen je doen
dat je jezelf wel moet afsluiten
voor dat gevoel van afwijzing,
dat het een tweede natuur
voor je wordt.
En wanneer je dan een relatie krijgt met een narcistische partner
die jou kleineert, afwijst en pijn doet, of iemand anders die gemeen tegen je doet, dan heb je je overlevingsstrategie om
daar mee om te gaan al heel jong geleerd en sluit je jezelf gewoon af voor al die overweldigende gevoelens en emoties.
NIEMAND KAN JOU MEER RAKEN
Emotionele blindheid
kan dus aangeboren zijn, maar het kan ook een overlevingsstrategie
voor een trauma, een jeugdtrauma
(vroegkinderlijke traumatisering), of aangeleerd gedrag zijn.
Emotionele blindheid wordt ook wel alexithymie
genoemd, wat zoiets betekent als "geen woorden voor emoties".
Wanneer je lijdt aan emotionele blindheid ben je je niet of slecht bewust van het hebben van emoties
of kun je die niet verwerken of verwoorden.
Ook kun je dan emoties bij anderen niet herkennen
en daarom lijk je minder empathisch. Maar dat heeft eerder te maken met NIET IN VERBINDING ZIJN MET JEZELF en je "vlak" voelen.
WIE IMMERS NIET MET ZICHZELF IN VERBINDING IS
KAN OOK NOOIT MET EEN ANDER IN VERBINDING ZIJN
Kenmerken emotionele blindheid:
- Je hebt moeite met het herkennen en benoemen
van je eigen gevoelens
- Je hebt moeite met het omgaan met
je eigen gevoelens
- Je hebt moeite met het herkennen, benoemen en omgaan met de gevoelens van anderen
- Je hebt moeite met het onderscheid maken tussen gevoel en lichamelijke gewaarwording
- Je bent vaak somber, prikkelbaar, angstig
of rusteloos
- Je hebt last van woedeuitbarstingen
- Je kunt wel fysiologische reacties beschrijven
(snellere hartslag, misselijk, druk op je hoofd)
- Je kunt bijvoorbeeld gelukkig, verdrietig of boos zijn
niet goed verwoorden
- Je weet de oorzaak
van je emotie niet
- Je kunt een verschuiving
in je emotionele toestand niet beschrijven
- Je hebt wel emoties, maar je bent er van afgesloten, je bent je er niet bewust van
- Je wordt onbewust door deze emoties beïnvloed