Van sommige copingstrategieën
is direct duidelijk dat ze destructief van aard zijn. Dat het destructief gedrag is, gericht op jezelf. Je weet het heel goed "Ik maak mezelf kapot" maar je gaat er toch mee door.
Zoals bijvoorbeeld (verbale of fysieke) agressie tegen anderen, het beschadigen van jezelf of vluchten in verslavingen.
Een kind dat geen respect heeft gekregen kan geen zelfrespect ontwikkelen en gaat zelfvernietigend gedrag vertonen.
Wat het kind is aangedaan herhaalt het naar zichzelf, naar de eigen kinderen en soms ook naar anderen.
Er is iets en dat doet pijn, het is vreselijk pijnlijk. Wanneer ik snijd is de pijn van het snijden beter dan die vreselijke pijn. Dan is die vreselijke pijn er even niet.
Ik heb heel veel onrust, heel veel pijn. Te veel. Het is niet te verdragen. Het moet weg. Wanneer ik iets neem is alle pijn weg en is het fijn. Alsof het er niet is.
Destructief gedrag is een uiting van woede en frustratie,
maar dan op jezelf gericht
Echter je bent je niet bewust van die woede en frustratie
en al helemaal niet met welke situatie die woede te maken heeft
Veel van mijn cliënten zijnzich er niet bewust van dat ze als kind traumatische ervaringen hebben meegemaakt en hun verslaving, eetprobleem of zelfbeschadiging deze onderliggende pijnlijke ervaringen bedekt.
Een verslaving (of ander zelfvernietigend gedrag) is een manier om deze pijn niet te hoeven voelen. De verslaving wordt in stand gehouden door het NIET AANGAAN van de PIJN.
De verslaving wordt in stand gehouden omdat het een gevoel verdrinkt. Vaak een gevoel van niets waard te zijn.
Emoties en gevoelens waar je niet goed mee om hebt weten te gaan als kind, omdat je daarmee bij niemand terecht kon en ook nooit hebt geleerd met gevoelens om te gaan, willen zo snel mogelijk weer worden weggestopt. En dat is begrijpelijk!
HOE VERDRING(K) JE GEVOELENS EN EMOTIES?
Onder meer door naar middelen te grijpen die deze gevoelens en emoties tot zwijgen brengen, zodat je je niet machteloos voelt.
De belangrijkste vragen worden echter aan cliënten nooit gesteld omdat de meeste coaches en therapeuten zich richten op de verslaving zelf in plaats op de cliënt.
Ze stellen regels op enzeggen dat de cliënt na de begeleiding nooit meer zal mogen drinken, omdat de verslaving anders weer terug zal zijn.
MAAR DAN IS HET PROBLEEM TOCH NIET AANGEPAKT?
Klopt. Het probleem is niet aangepakt, de angel is er niet uitgehaald en dus blijft de verslaving bestaan.
Mijn begeleiding is anders en zeer effectief.
Ik heb al vele malen gezien dat cliënten na een intensief traject gewoon een biertje of wijntje kunnen drinken, zoals "gezonde" mensen dat kunnen doen en niet meer verslaafd zijn. Want ik haal de angel eruit.
Bij eetproblemen richt ik mij niet op eten of niet eten, bij een alcoholprobleem richt ik mij niet op jouw drinkgedrag, nee, ik richt mij op jou en jouw onderliggende probleem.
Daarvoor moet je wel bereid zijn om in de spiegel te kijken.
Dat lijkteng en confronterend. Het is eerder kwetsbaar. Maar wanneer je in alle veiligheid naar jezelf en de relatie met jezelf kunt kijken en naar het ontstaan daarvan,wie en wat daar invloed op heeft gehad, dan is dat juist heel helend.
Je hebt GEEN verwijzing nodig.
Een consult wordt vrijwel altijd gedeeltelijk vergoed vanuit deaanvullende zorgverzekering. Check daarvoor je polisvoorwaarden!
Wil jij ook meer
Innerlijke Rust?
Ga gelijk aan de
slag met mijn
gratis tips!
Veel plezier met lezen en uitwerken van de tips. Ik hoop dat je snel Innerlijke Rust zult ervaren.
Hartelijke groet,
Conny Lubbersen
Oeps, er is een fout opgetreden bij het versturen van uw bericht. Probeer het later nog eens.